Historie

IJspret in Rijpwetering.

Zolang onze streken bewoond zijn wordt er al geschaatst. Er zijn verhalen bekend uit de Romeinse tijd, dat de vijand aanvallen deed over het ijs op schaatsen. De toenmalige bewoners van Rijpwetering gebruikten in die tijd geen echte schaatsen maar dierlijke botten

die ze onder hun voeten bonden. Later kwamen de doorlopers en nog later de klapschaats. Met de komst van de schaats als gemeengoed groeide ook de publieke belangstelling voor deze typische wintersport en zo werd in Rijpwetering een ijsclub opgericht.

“Dat ijsvermaak een Hollandsch vermaak bij uitnemendheid is, bleek uit de groote belangstelling die de Rijpweteringers toonden.”

Met deze zin openen de notulen van de oprichtingsvergadering van De IJsclub Rijpwetering. Op 29 november 1901 waren er maar liefst negenenveertig mannen aanwezig in café Zoetemelk, het huidige De Vergulde Vos, bij de “eerste vergadering tot oprichting der ijsclub”. Toch was “ijsvermaak” niet de hoofdmotivatie om een ijsclub in Rijpwetering in het leven te roepen, zo valt te lezen in diezelfde notulen. Daar staat namelijk dat de meeste ijsclubs tot doel hebben de ijspret te bevorderen, terwijl de nieuw op te richten ijsclub in Rijpwetering ten doel moest hebben: “werkverschaffing aan de behoeftigen in de winter”.

Met circa 500 leden en 10 actieve bestuursleden is de ijsclub nu groter dan toen ook maar iemand had durven hopen, maar verder straalt de ijsclub nog steeds dezelfde sfeer uit: “gezelligheid”. Zelfs het thuishonk van de ijsclub is in al die jaren niet echt veranderd. Alleen van naam. Zodra er ijs ligt, is De Vergulde Vos onze uitvalbasis. Van daar uit starten ook de Meren- en Molentochten.